 | Dschafar (ca. 961-ca. 980 n.Chr.) |
 | Isa (980-994) |
 | Abul-Futuh (994-1039) |
 | Schukr (1039-1061) |
 | Sulaimani bzw. Banu Abul Taiyib ab 1061 n.Chr. im
stetigen Kampf mit den Hawaschim (1063-1200 n.Chr) |
 | Katada (1200-1221) |
 | Katadas Söhne (1221-1254) |
 | Abu Numai I. (1245-1301) |
 | Dessen Söhne(1301-1346) |
 | Adschlan (1346-1375) |
 | Dessen Söhne (1375-1396 |
 | Hasan I. (1396-1426) |
 | Barakat I. (1426-1455) |
 | Muhammad (1455-1497) |
 | Barakat II. (1497-1525) |
 | Abu Numai II. (1525-1566) |
 | Hasan II. (1566-1601) |
 | Dessen Söhne (1601-1631) |
 | Zaid (1631-1666) |
 | Sad I. (1666-1672) |
 | Dhawi Barakat (1672-1684) |
 | Sad II. (1684-1704) |
 | Dhawi Barakat (1704-1711) |
 | Dhawi Zaid (1711-1770) |
 | Sarur (1773-1788) |
 | Ghalib (1788-1813) |
 | Yahya ibn Sarur (1813-1827) |
 | Muhammad (1827-1851) |
 | Abdulmuttalib (1851-1856) |
 | Muhammad ibn Abdul Mu'in (1856-1858) |
 | Abdullah (1858-1877) |
 | Husain I. (1877-1880) |
 | Abdulmuttalib (1880-1882) |
 |
Aun al-Rafiq (1882-1905) |
 | Abdullah (1905-1905) |
 | Ali (1905-1908) |
 | Husain II. (1908-1916), ab 1916 nahm er den Titel eines
Königs an, wonach
wahhabitische Könige die Kontrolle übernahmen. |